อย่าปล่อยให้เสียสิ่งนั้นไป
แล้วเราถึงค่อยมาเห็นค่าความสำคัญ
.
จงชื่นชมสิ่งที่ตนเองมีให้มากๆ
เพราะเมื่อวันใด เราไม่มีสิ่งเหล่านั้นแล้ว
เราจึงค่อยมาเสียดาย หรือคิดว่าสิ่งเหล่านั้นสำคัญ
เมื่อมันไม่มีหรือหายไป
.
จากประสบการณ์ส่วนตัว
ก่อนหน้านี้ไม่คิดว่าเสียงตนเองนั้น
มีเอกลักษณ์และสำคัญอย่างไร
จนกระทั่งวันที่เสียงหาย
ถึงได้รู้ว่ามันจำเป็นมากขนาดไหน
และหลายครั้งเราก็เคยได้รับคำชม
จากคนรอบข้าง ว่ามีเสียงดี เสียงแจ๋ว
เรากลับเฉยๆ จนกระทั้งวันที่เสียงหาย
เรากลับนึกถึงเสียงเหล่านั้น
.
สิ่งอื่นๆในชีวิตเราก็เช่นเดียวกัน
อย่ามองไม่เห็นความสำคัญ
รวมทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตรอบกาย
แล้วจะมาเสียดายจนพูด "รู้งี้"
.
บางคนอาจจะเคยสูญเสียคนที่เรารักไป
ตอนเขาอยู่ เราก็ไม่ค่อยดูแล
กลับมานึกได้ตอนที่เราไม่มีเขาให้ดูแลอีกแล้ว
.
บางคนเสียของที่ตนเองรักไป
ตอนที่เขาเหล่านั้นอยู่ ก็ไม่รักษา ดูแล
อย่างดี วันที่ของเหล่านั้นเสื่อมสภาพหรือหาย
กลับนึกเสียดายน่าจะดูแลรักษาของให้ดีกว่านี้
.
ในชีวิตเรามีสิ่งดีๆตั้งมากมาย
จงชื่นชมสิ่งที่เรามีอาจจะเป็นสิ่งของรอบกาย
หรืออวัยวะที่ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด
หรือเป็นสิ่งของที่เราสร้างด้วยตัวเราเองก็ได้
ดูแลคนที่เรารักอย่างดี เมื่อเขายังมีชีวิตอยู่
อยากทำไรก็ให้รีบทำ เพราะชีวิตเรามันไม่แน่นอน
.
ขอฝากไว้เป็นข้อคิด ข้อเตือนใจ
หากใครคิดว่าดี โปรดช่วยแชร์เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนหน่อยคร้า
เทรนเนอร์ซันนี่
ผู้ชาร์จใจปลุกไฟทำงาน
